مؤمنين بگو كه چشم خود را از آنچه ديدنش حلال نيست بپوشند و فروج خود را از آنچه روا نيست و از فاحشه‌ها حفظ كنند.

ابن زيد ميگويد: هر جا در قرآن كريم حفظ فروج ذكر شده، مقصود خوددارى از زناست. مگر اينجا كه منظور پوشش است تا كسى به فرج ايشان نگاه نكند. از امام صادق (ع) نيز روايت شده است كه: براى مرد حلال نيست كه به فرج برادر خود نظر كند و براى زن حلال نيست كه به فرج خواهر خود نظر افكند.

(ذلِكَ أَزْكى‌ لَهُمْ‌): اين روش براى دين و دنياى آنها نافع‌تر و براى پاك ماندن از تهمت مفيدتر و به تقوى نزديكتر است.

(إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما يَصْنَعُونَ‌): خدا بهر نوع كردارى كه از آنها سر زند، آگاه است.

(وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَ‌): بزنان نيز بگو تا همچون مردان چشم خود را فرو پوشند و فرج خود را حفظ كنند.

(وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها): مواضع زينت خود را براى اشخاص نامحرم ظاهر نكنند. بديهى است كه خود زينت را ميشود نظر كرد. تنها وظيفه زن است كه مواضع زينت، مثل گوش و سينه و ... را بپوشاند. برخى گفته‌اند:

زينت بر دو قسم است: آشكار و پنهان. زينت آشكار لازم نيست پوشيده شود و مى‌توان به آن نظر افكند. در باره زينت آشكار و پنهان سه قول است:

1- زينت آشكار لباس و زينت پنهان خلخال و گوشواره و دستبند است.

2- زينت آشكار سرمه و انگشترى و خضاب كف است.

3- زينت آشكار صورت و كف دستهاست. در تفسير على بن ابراهيم مى‌گويد:

كف دستها و انگشتان است.

(وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‌ جُيُوبِهِنَ‌): زنان بايد دنباله روسريها را بر سينه بيندازند تا گردن آنها پوشيده شود. گويند: قبلا روسريها را به پشت مى‌انداختند و سينه آنها آشكار بود. جيوب كنايه از سينه‌هاست. برخى گويند: به اين جهت دستور