ترجمه:

اى مردم مؤمن، از راه‌هاى شيطان پيروى نكنيد و هر كس پيرو راه‌هاى شيطان باشد، شيطان امر به فحشاء و منكر ميكند و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، هيچيك از شما هرگز پاك نميشد. ولى خدا هر كه را بخواهد پاك مى‌كند و خدا شنوا و داناست.

و ثروتمندان شما كمك به خويشاوندان و مستمندان و مهاجرين در راه خدا را ترك نكنند و بايد عفو كنند و ببخشايند. آيا دوست نميداريد كه خدا شما را بيامرزد و خدا آمرزگار و رحيم است. آنان كه زنان پاكدامن و بى‌آلايش و با ايمان را تهمت مى‌زنند، در دنيا و آخرت ملعونند و براى آنها عذابى بزرگ است. روزى كه زبانها و دستها و پاها بعمل آنها شهادت ميدهند. در آن روز خداوند تمامى كيفر حقيقى آنها را ميدهد و خواهند دانست كه خداوند حق و آشكار است.

قرائت:

ما زكى: روح از يعقوب به تشديد و ديگران به تخفيف خوانده‌اند. شاهد تشديد «يزكى» است.

يأتل: ابو جعفر و جمعى «يتأل» خوانده‌اند و به معنى حلف و سوگند است.

اما «يأتل» به معنى سوگند و قصور هر دو آمده است.

و ليعفوا و ليصفحوا: به تاء نيز روايت شده است.

تشهد: كوفيان- بجز عاصم- به ياء و ديگران به تاء خوانده‌اند. علت اين است كه تأنيث فاعل حقيقى نيست.

شأن نزول:

گويند: آيه‌(وَ لا يَأْتَلِ ...) در باره ابو بكر و پسر خاله‌اش مسطح بن اثاثه نازل شده است. مسطح از مهاجرين و از مجاهدين بدر و فقير بود و ابو بكر نفقه او را ميداد.

پس از جريان تهمت به عايشه، ابو بكر نفقه او را قطع كرد و قسم خورد كه هيچوقت به او كمك ندهد. وقتى كه اين آيه نازل شد، ابو بكر نفقه او را داد و گفت: دوست ميدارم كه خدا مرا بيامرزد. بخدا هرگز نفقه‌اش را قطع نميكنم.