مال شوهر است و اگر با چنان مشخصاتى باشد، مال مردى است كه متهم است با او بوده.[1]

مقصود:

قبلا حكم نسبت زنا را بيان كرد. اكنون حكم نسبت زنا به زوجه را بيان داشته، مى‌فرمايد:

(وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْواجَهُمْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ شُهَداءُ إِلَّا أَنْفُسُهُمْ فَشَهادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهاداتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ‌): كسانى كه همسر خود را متهم بزنا ميكنند و گواهى جز خودشان ندارند كه گفتارشان را تأييد كنند، بايد چهار بار خدا را گواه گيرند، كه راست ميگويند و بدينترتيب، حد نسبت زنا از آنها دفع مى‌شود.

(وَ الْخامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كانَ مِنَ الْكاذِبِينَ‌): شهادت پنجمشان اين است كه بگويند: لعنت خدا بر ايشان اگر در اين نسبت زنايى كه بهمسر خود ميدهند، دروغ مى‌گويند.

مقصود اين است كه مرد چهار بار بگويد: «اشهد باللَّه انى لمن الصادقين» خدا را گواه ميگيرم كه راست ميگويم. اين حكم مخصوص شوهران است و چهار بار كه خدا را شاهد بگيرند بمنزله اين است كه چهار شاهد به نفع آنها شهادت دهند. سپس بار پنجم ميگويد: «لعنة اللَّه على ان كنت من الكاذبين ..» لعنت خدا بر من اگر در اين نسبتى كه به زنم ميدهم دروغگو باشم.

(وَ يَدْرَؤُا عَنْهَا الْعَذابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهاداتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْكاذِبِينَ‌):

و حد زنا از زن برداشته ميشود در صورتى كه چهار بار پياپى بگويد: خدا را گواه ميگيرم كه شوهرم در نسبت زنا بمن دروغگوست.

(وَ الْخامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْها إِنْ كانَ مِنَ الصَّادِقِينَ‌): و بار پنجم ميگويد:

غضب خدا بر من اگر شوهرم در اين نسبتى كه بمن ميدهد راستگو باشد.

آن گاه حاكم ميان آنها جدايى مى‌اندازد و هرگز بر يكديگر حلال نميشوند.

[1]- ظاهرا منظور اين است كه اگر شبيه به شوهر باشد مال شوهر است و اگر شبيه به زناكار باشد، مال زناكار است.