معاوية بن عمار گويد: از امام صادق (ع) در باره مردى سؤال كردم كه حج نكرده و داراى ثروت است.

فرمود: او از كسانى است كه خدا در باره‌شان مى‌فرمايد:(وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمى‌).

گفتم: سبحان اللَّه! اعمى است؟! فرمود: خدا او را از راه حق نابينا كرده است.

اين روايت مؤيد قول كسانى است كه مى‌گويند كورى آنها از جهات خير و راه نيافتن بسوى آنهاست.