ترجمه:

گفتند: خدايا مى‌ترسيم بما تجاوز كند يا راه طغيان پيش گيرد. خداوند فرمود: نترسيد. من با شمايم مى‌شنوم و مى‌بينم. نزد او آييد و بگوييد: ما فرستادگان خداى توايم. بنى اسرائيل را با ما بفرست و آنها را عذاب مكن. از جانب خدايت آيتى آورده‌ايم. سلام بر كسى كه پيرو هدايت باشد. بما وحى شده است كه عذاب بر كسى است كه تكذيب كند و روى گردان باشد. فرعون گفت: اى موسى، خداى شما كيست؟

گفتند: خداى ما همان است كه آفرينش هر چيزى عطا كرد و او را رهنمون گشت. گفت:

پس حال گذشتگان چيست؟ گفت: علم آنها در كتابى است پيش خداى من كه نه گمراه ميشود و نه فراموش مى‌كند. همان كه زمين را براى شما گهواره ساخت و راه‌هايى در آن براى شما ايجاد كرد و از آسمان آبى نازل كرد كه بدان جفتهايى از گياهان مختلف رويانيديم. بخوريد و چارپايانتان را بچرانيد كه در آن براى خردمندان آياتى است. شما را از خاك آفريديم و به خاك برميگردانيم و بار ديگر شما را از خاك بيرون مى‌آوريم. ما آيات خود را بفرعون نشان داديم. و او تكذيب و امتناع كرد.

قرائت:

خلقه: نصر از كسايى بفتح لام و ديگران به سكون لام خوانده‌اند. بنا بر اول جمله فعليه در محل جر و صفت «شى‌ء» است و بنا بر دوم مفعول ثانى «اعطى» و بمعنى «صورته» است.

مهدا: اين قرائت يعقوب است و مصدر خواهد بود. ديگران «مهادا» خوانده‌اند و جمع است.

لغت:

فرط: تقدم. افراط هم بمعنى اسراف و تقدم از حق است. تفريط هم بمعنى تأخر از حق است.

قرن: مردم هر عصرى كه در ميان ايشان پيامبر يا امامى يا عالم مقتدايى باشد