اعراب:

مرة: مصدر و مفعول مطلق يا ظرف و مفعول فيه‌( ما يُوحى‌): تأويل بمصدر و مفعول مطلق‌( أَنِ اقْذِفِيهِ‌): در محل نصب و مفعول اوحينا لتصنع: جار و مجرور متعلق به «القيت»( عَلى‌ قَدَرٍ): در محل نصب و حال. يعنى: «جئت مقدراً ما قدر لك»

مقصود:

چون خداوند به موسى خبر داد كه خواسته او را برآورده است، بدنبال آن بذكر نعمتهاى خويش نسبت به موسى پرداخته، مى‌فرمايد:

(وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرى‌): اين براى اولين بار نيست كه ترا مشمول نعمت خود قرار ميدهيم. تو همواره مورد نظر و عنايت ما بوده‌اى. يك بار ديگر نيز در دوران كودكى بر تو منت نهاديم.

(إِذْ أَوْحَيْنا إِلى‌ أُمِّكَ ما يُوحى‌): هنگامى كه بمادرت راه نجات ترا از كشته شدن بدست مأمورين فرعون نشان داديم.

جبائى گويد: مادر موسى خواب ديده بود.

(أَنِ اقْذِفِيهِ فِي التَّابُوتِ‌): بمادرت گفتيم. او را در صندوق بگذار.

(فَاقْذِفِيهِ فِي الْيَمِ‌): آن گاه صندوق را در درياى نيل بينداز.

(فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ‌): دريا نيز مأمور است كه موسى را به ساحل بيفكند و اين كار را خواهد كرد.

(يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِي وَ عَدُوٌّ لَهُ‌): فرعون دشمن خدا و همه انبيا بود. اما با موسى يك دشمنى خاص داشت، زيرا تصور مى‌كرد كه سلطنتش بدست موسى منقرض خواهد شد.

فرعون پسران بنى اسرائيل را مى‌كشت. سپس ترسيد كه نسل ايشان منقرض شود. از اينرو يك سال آنها را مى‌كشت و يك سال نمى‌كشت. خداوند موسى را در آن‌