اگر خدا شر بعضى از مردم را بوسيله بعضى دفع نميكرد، كليساها و كنيسه‌ها و مسجدها ويران مى‌گشت و پايگاه مقدسى كه در اديان مختلف براى پرستش خدا در روى زمين بوجود آمده است، از بين مى‌رفت.

برخى گويند: صومعه كليساى مسيحيان در كوه و بيابان و بيعه كليساى ايشان در آباديها و مسجد، عبادتگاه مسلمين و صلوات عبادتگاه يهوديان است.

ابن عباس و ضحاك و قتاده گويند: يهوديان به معبد خود «صلات» گويند. بنا بر- اين كلمه معرب است.

حسن گويد: مقصود از «صلات» خود نماز است و خراب شدن نماز يعنى كشته شدن نماز گزاران.

برخى گويند: مقصود از «صلاة» «مصلى» و نماز خانه است. چنان كه مى‌فرمايد:

(لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَ أَنْتُمْ سُكارى‌) (نساء 43) به مسجد در حال مستى نزديك نشويد. (اما بقرينه ذيل آيه:(حَتَّى تَعْلَمُوا ما تَقُولُونَ) بعيد است كه مقصود مسجد باشد. بلكه مقصود نماز است).

(يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيراً): ضمير به مساجد برميگردد. يعنى در مساجد زياد نام خدا برده مى‌شود. برخى گويند: ضمير به كليسا و كنيسه‌ها نيز برمى‌گردد. زيرا در آنجاها نيز غالباً نام خدا برده مى‌شود.

(وَ لَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ‌): خدا كسانى را كه يارى دينش كنند، يارى ميكند.

(إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ): خداوند قادر و غالب است.