و اگر مراد دين باشد، مقصود از منافع پاداش اخروى است تا قيام قيامت.

(ثُمَّ مَحِلُّها إِلَى الْبَيْتِ الْعَتِيقِ‌): در صورتى كه مراد از شعائر قربانى باشد، مقصود اين است كه پايان مدت قربانى‌ها آن وقتى است كه به خانه كعبه برسند. و برخى گويند:

تمام حرم است.

اصحاب ما گويند: اگر قربانى براى حج است، پايان مدت آن وقتى است كه به منى برسند و اگر براى عمره مفرده است، وقتى است كه به مكه برسند و سر ببرند يا نحر كنند.

كسانى كه مى‌گويند: مقصود از شعائر مناسك حج است، مى‌گويند: پايان آن هنگامى است كه طواف انجام گيرد. زيرا پس از طواف، از احرام خارج مى‌شوند.

و اگر مقصود از شعائر دين باشد، محتمل است كه مقصود از جمله اين باشد كه پايان آن قسمت از دين كه مربوط به احرام است، كارهايى است كه در جوار كعبه انجام ميگيرد و محتمل است كه مقصود اين باشد كه اجر آن بر خداى كعبه است.

(وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنا مَنْسَكاً): براى هر دسته‌اى از گذشتگان اهل ايمان، در قربانى عبادتى قرار داديم. يا اينكه قربانى قرار داديم يا عبادتگاهى قرار داديم يا شريعتى و آئينى قرار داديم.

(لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلى‌ ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعامِ‌): اين راه عبادت را پيش پاى آنها گذاشتيم، تا خدا را بر چارپايانى كه به آنها روزى داده، ياد كنند.

از اين آيه برمى‌آيد كه ذبح و قربانى مخصوص اين امت نيست و پيش از ما نيز مشروع بوده است.

(فَإِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ): معبود شما يكى است و شريك و همتا ندارد. پس بر قربانيها نام غير خدا را نبريد.

(فَلَهُ أَسْلِمُوا وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ‌): خدا را اطاعت كنيد و متواضعينى كه بخدا اطمينان دارند، بشارت ده.

برخى گويند: مقصود آنهايى است كه ظلم نميكنند و چون به آنها ظلم شود،