تا مردى از من يا از اهل بيت من مبعوث شود» در بعضى از اين روايات است كه: «نامش موافق نام من است و زمين را پر از عدل و داد ميكند، بعد از آنكه پر از ظلم و جور شده است».

و نيز روايت كرده است كه پيامبر فرمود:

«المهدى من عترتى من ولد فاطمه»

مهدى از عترت من و از فرزندان فاطمه است.

(إِنَّ فِي هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِينَ‌): بلاغ سبب وصول به حق است. يعنى در قرآن و دلائل آن براى كسانى كه اهل عبادت باشند، سببى است كه براى وصول به حق كافى و وافى است.

كعب گويد: اينها امت اسلامند كه نمازهاى پنجگانه را ميگزارند و روزه ماه رمضان را ميگيرند.

(وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ‌): ترا جز رحمت و نعمت براى مردم جهان نفرستاده‌ايم. ابن عباس گويد: پيامبر رحمت است براى خوب و بد و مؤمن و كافر. پس براى مؤمن در دنيا و آخرت رحمت است و براى كافر در همين دنيا كه از بلاها و مسخها و هلاكت‌ها معاف شده است.

در روايت است كه: چون اين آيه نازل شد، پيامبر به جبرئيل فرمود: آيا از اين رحمت بتو رسيده است؟ گفت: آرى. من از عاقبت كار مى‌ترسيدم. بتو ايمان آوردم و خدا مرا ستوده و فرمود:(ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ) (تكوير 20) صاحب نيرو است و پيش صاحب عرش مقامى دارد.

فرمود:

«انا رحمة مهداة»

من رحمتى هستم كه از جانب خدا هديه شده‌ام.

برخى گويند: وجه اينكه براى كافر نعمت است، اين است كه او را به ايمان و ثواب دائم هدايت كرده است. اگر چه او هدايت نپذيرد. مثل اينكه براى گرسنه غذا ببرند و او نخورد.

اين آيه دلالت بر بطلان قول اهل جبر دارد. چه آنها مى‌گويند: خدا را بر آنها نعمتى نيست در حالى كه آيه مى‌گويد: بعثت پيامبر اسلام نعمت است براى‌