(وَ كُنَّا فاعِلِينَ‌): ما بر اين كارها قادريم و براى اظهار نبوت او اين كارها را انجام داديم.

(وَ عَلَّمْناهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَكُمْ‌): ما به داوود صنعت زره آموختيم. قتاده گويد:

اول كسى كه زره ساخت، او بود. خدا صفحه‌هاى آهن را در دست او مثل خمير نرم كرده بود. آهن را فتيله مى‌كرد و بصورت حلقه در مى‌آورد و بهم مى‌بافت. در نتيجه هم سبك بود و هم استحكام داشت.

(لِتُحْصِنَكُمْ مِنْ بَأْسِكُمْ‌): منظور اين بود كه زره را به تن كنيد و در جنگها سلاح دشمن به بدن شما كارگر نيفتد.

(فَهَلْ أَنْتُمْ شاكِرُونَ‌): آيا شما شكر نعمتهايى را كه خدا به شما و انبياء داده است، بجا مى‌آوريد؟ يعنى بجا آوريد. زيرا هر نعمتى كه به انبيا داده بمردم داده است.

گويند: علت نرم شدن آهن براى داوود اين بود كه: او پادشاه بود و در ميان مردم بطور ناشناخته گردش ميكرد تا رفتار عمال و حكام را زير نظر بگيرد. روزى جبرئيل بصورت يك بشر نزد او آمد و بر او سلام كرد و او جواب داد. از او پرسيد:

داوود چگونه است؟ گفت: روشش خوب است جز اينكه يك خوى بد دارد. گفت:

چيست؟ گفت: از بيت المال مسلمين مى‌خورد. گفت: داوود قسم خورده است كه از بيت المال نخورد. چون خداوند مشاهده كرد كه سوگندش راست است، آهن را برايش نرم كرد. چنان كه مى‌فرمايد:(وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ) (سبا 10).

در روايت است كه لقمان حكيم نزد او آمد و ديد كه با آهن زره مى‌سازد.

صبر كرد تا كارش تمام شد. سپس برخاست و پوشيد و گفت: سپر خوبى است براى جنگ. لقمان گفت:

«الصمت حكمة و قليل فاعله».

سكوت حكمت است و اشخاصى كه سكوت كنند، كمند.