باقى نگذار. و نيز گفت:(أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ) (قمر 10) من مغلوبم. خدايا ياريم كن و ...

(فَاسْتَجَبْنا لَهُ فَنَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ‌): خواهش او را مستجاب كرديم و خود و اهلش را از غم شديد كه سوز و گداز آن دل را مى‌گداخت، نجات داديم.

اين غم شديد همان اذيتهايى بود كه در مدتى دراز از آنها ديده بود. بديهى است كه تحمل اهانت از مردم پست از همه چيز دشوارتر است.

(وَ نَصَرْناهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا): نوح را يارى كرديم و شر دشمن بدخواه كه آيات ما را تكذيب ميكرد، از سر او كوتاه كرديم.

(إِنَّهُمْ كانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْناهُمْ أَجْمَعِينَ‌): بزرگ و كوچك و زن و مرد ايشان مردم بدى بودند و ما همه را هلاك كرديم.

(وَ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ إِذْ يَحْكُمانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ‌):

بداوود و سليمان حكم و علم داديم و آنها در باره گوسفندان قوم كه شبانه بمزرعه ريخته بودند، حكم كردند.

(وَ كُنَّا لِحُكْمِهِمْ شاهِدِينَ‌): و ما بحكم آنها عالم و گواه بوديم و هيچ چيز از ما پنهان نماند. در اينجا با اينكه داوود و سليمان دو تن بيش نيستند، ضمير جمع آورده و نظر به اصحاب دعوى نيز دارد.

اين حكم در باره چه بود؟

برخى گويند: درباره زراعتى بود كه گوسفندان قوم شبانه آنها را خورده بودند.

برخى گويند: درخت انگور بود كه خوشه برآورده بود. داوود حكم كرد كه گوسفندان براى صاحب باغ يا مزرعه باشد. ولى سليمان گفت: نه چنين است. داوود گفت: پس چگونه است؟ گفت: باغ به صاحب گوسفند داده شود تا سرپرستى كند و بصورت اولش درآورد و در همين مدت گوسفندان هم نزد صاحب باغ باشد و از منافع آنها استفاده كند، از امام باقر و امام صادق (ع) نيز همين طور روايت شده است.

جبائى گويد: خدا به سليمان اين حكم را وحى كرد و بوسيله آن حكم داوود را نسخ فرمود. نه اينكه سليمان اجتهادى كرده باشد بر خلاف اجتهاد پدر. زيرا بر