خوانده‌اند. نصب بنا بر اين است كه خبر «كان» باشد به تقدير «و ان كان الظلامة مثقال» و اين بهتر است.

اتينا بها: بعضى بمد و بعضى بقصر خوانده‌اند.

لغت:

نفحه: واقعه كوچك.

قسط: عدل. اين مصدر به معناى «ذوات القسط» است.

اعراب:

شيئا: مفعول ثانى «تظلم» يا مفعول مطلق به معنى «ظلما».

مثقال: اگر رفع دهيم فاعل «كان» تامه و اگر نصب دهيم خبر «كان» ناقصه است.

حاسبين: تميز يا حال. دخول باء بر سر «بنا» بخاطر اين است كه خبر به معنى امر است. يعنى «اكتفوا بنا ...»( الَّذِينَ يَخْشَوْنَ‌): در محل جر و صفت «المتقين» يا در محل رفع.

بالغيب: حال.

مقصود:

چون قبلا در باره عذاب سخن گفته، اينك بدنبال آن ميفرمايد:

(وَ لَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِنْ عَذابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ‌):

اگر اندكى از عذاب پروردگارت به ايشان رسد، مى‌گويند: واى بر ما كه ظالم بوده‌ايم.

(وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ): روز قيامت ميزانهايى كه از روى عدالت و دادگرى هستند، و هيچ ظلمى در آنها نيست، مى‌نهيم و هر كسى را به اندازه استحقاقش جزا ميدهيم. نه نيكو كار كمتر از استحقاقش پاداش ميگيرد و نه بدكار بيشتر از استحقاقش كيفر مى‌بيند. در باره ميزان در سوره اعراف گفتگو كرده‌ايم (آيه 85).

(فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً): از نيكى نيكان چيزى كم و به بدى بدان چيزى افزوده نميشود.

(وَ إِنْ كانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنا بِها وَ كَفى‌ بِنا حاسِبِينَ‌): اگر عملى به‌