تسبيح فرشتگان را مى‌شنيد. چنين منظره‌اى باعث آرامش خاطر او گرديد.

تكرار ضمير بصورت متصل و منفصل براى تأكيد و ازاله شبهه و تحقيق معرفت است.

(فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ‌): نعلينت را بيرون بياور.

در باره علت اين امر اقوالى است:

1- كعب و عكرمه گويند: نعلين از پوست ميته الاغ بود. از امام صادق (ع) نيز چنين روايت شده است.

2- حسن و مجاهد و سعيد بن جبير و ابن جريح گويند: از پوست گاو تذكيه شده بود. منظور اين بود كه پا را برهنه كند و از بركت وادى مقدس بهره‌مند گردد.

3- اصم گويد: پا برهنه بودن نشان تواضع است. بهمين جهت گذشتگان پا برهنه طواف ميكردند.

4- ابو مسلم گويد: موسى نعل پوشيده بود كه از پليدى و شر حشرات مصون بماند. خداوند او را ايمن ساخت و مطمئنش كرد كه خطرى نيست و زمين پاك است.

(إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً‌): طوى نام همان سر زمين مقدس است. در باره وجه تسميه گفته‌اند: دو بار تقديس شده است. مقدس يعنى مبارك. منظور اين است كه در آنجا نعمت‌ها و رزق و روزى فراوان است. بعضى گفته‌اند: يعنى تطهير شده است.

(وَ أَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِما يُوحى‌): من ترا برسالت برگزيده‌ام. سخنم را گوش ده و ثبات قدم داشته باش.

(إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي‌): پس به او دستور داد كه وحى را استماع كند. در باره توحيد و اخلاص به او دستور داده، مى‌فرمايد: خدايى كه سزاوار پرستش باشد، جز من نيست. مرا پرستش كن و كسى را در عبادت شريك من نگردان و نماز را براى اينكه به تسبيح و تعظيم به ياد من باشى بپاى دار. زيرا نماز جز براى ياد خدا نيست. يا اينكه مقصود اين است كه نماز را بپاى دار تا من هم بمدح و ثنا بياد تو باشم.