[سوره الأنبياء (21): آيات 41 تا 45]

(وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (41) قُلْ مَنْ يَكْلَؤُكُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ مِنَ الرَّحْمنِ بَلْ هُمْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِمْ مُعْرِضُونَ (42) أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دُونِنا لا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنْفُسِهِمْ وَ لا هُمْ مِنَّا يُصْحَبُونَ (43) بَلْ مَتَّعْنا هؤُلاءِ وَ آباءَهُمْ حَتَّى طالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ أَ فَلا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُها مِنْ أَطْرافِها أَ فَهُمُ الْغالِبُونَ (44) قُلْ إِنَّما أُنْذِرُكُمْ بِالْوَحْيِ وَ لا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعاءَ إِذا ما يُنْذَرُونَ (45))

ترجمه:

پيامبران پيش از تو نيز استهزاء مى‌شدند و نتيجه استهزاء دامنگير استهزاء كنندگان شد. بگو چه كسى شب و روز، شما را از كيفر خدا حفظ مى‌كند؟ بلكه آنها از ياد خدا رو مى‌گردانند. آيا آنها را خدايانى است كه آنها را از عذاب ما حفظ مى‌كنند؟ آن خدايان نميتوانند خود را يارى كنند و نه كفار از عذاب ما پناه داده مى‌شوند. ما اينها و پدرانشان را در دنيا نعمت بخشيديم تا عمرشان طولانى شد. مگر نمى‌بينند كه ما داريم اين سرزمين را از اطرافش كم مى‌كنيم؟ آيا آنها غالبند؟ بگو