[سوره مريم (19): آيات 66 تا 70]

(وَ يَقُولُ الْإِنْسانُ أَ إِذا ما مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا (66) أَ وَ لا يَذْكُرُ الْإِنْسانُ أَنَّا خَلَقْناهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ يَكُ شَيْئاً (67) فَوَ رَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَ الشَّياطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا (68) ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمنِ عِتِيًّا (69) ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلى‌ بِها صِلِيًّا (70))

ترجمه:

انسان مى‌گويد: آيا هنگامى كه مردم، پس از مرگ زنده خواهم شد؟! آيا انسان فكر نمى‌كند كه ما او را قبلًا آفريده‌ايم و او هيچ نبوده است؟! بخداى تو سوگند، ما آنها و شياطين را محشور و همه را بزانو در آمده، دور جهنم حاضر مى‌كنيم. آن گاه، از هر جماعتى كسانى كه در برابر خداوند بيشتر سركشى كرده‌اند، بيرون مى‌آوريم.

آن گاه كسانى كه بوارد شدن جهنم، سزاوارترند، بهتر مى‌شناسيم.

قرائت:

يذكر: نافع و عاصم و ابن عامر و روح و زيد از يعقوب و سهل به تخفيف و ديگران به تشديد خوانده‌اند. ابو على گويد: تذكر به معناى تفكر و تدبر است و به تشديد در اين معنى بيشتر استعمال مى‌شود. مثل‌( أَ وَ لَمْ نُعَمِّرْكُمْ ما يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَنْ تَذَكَّرَ) (فاطر 37) و مثل‌( إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ‌) (زمر 9)