بيفتد. ابو مسلم گويد: يعنى خداوند كسى را از ياد نمى‌برد و در روز قيامت همه مردم را مبعوث خواهد كرد.

(رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما): او خداى آسمانها و زمين و مالك و مدبر مخلوقات و اشيايى است كه ميان آسمانها و زمين است.

(فَاعْبُدْهُ وَ اصْطَبِرْ لِعِبادَتِهِ‌): او را كه شريك ندارد، پرستش كن و در راه تحمل مشقت عبادتش صبر و شكيبايى داشته باش. سپس به پيامبر گرامى خود مى‌فرمايد:

(هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا): ابن عباس و مجاهد و ابن جريح و سعيد بن جبير گويند:

يعنى آيا براى خداوند شبيه و همانندى سراغ دارى؟ كلبى گويد: يعنى آيا جز خدا كسى سراغ دارى كه شايستگى داشته باشد كه او را خدا نام گذارى؟

برخى گويند: يعنى آيا جز خدا كسى مى‌شناسى كه: خداوند و خالق و رازق و حيات بخش و ميراننده و قادر بر كيفر و ثواب باشد، تا او را عبادت كنى؟! اگر جز او كسى سراغ ندارى، به عبادت او قيام كن و عبادتش را ترك مكن.

اين استفهام، بمعناى نفى است. يعنى كسى نمى‌شناسى كه خدا ناميده شود.