1- اين نام را خداوند انتخاب كرده است. بدون اينكه پدر و مادر در تعيين آن نقشى داشته باشند. 2- قبلا احدى به اين نام خوانده نشده است. امام صادق ع مى‌فرمايد:

همچنين براى امام حسين (ع) نيز قبلا هم نامى نبوده است. آسمان چهل روز بر يحيى و حسين (ع) گريه كرد پرسيدند: چگونه گريه مى‌كرد؟! فرمود: در موقع طلوع و غروب خورشيد برنگ خون در مى‌آمد. قاتل يحيى و قاتل حسين (ع) حرامزاده بودند.

سفيان بن عيينه از على بن زيد، از على بن حسين (ع) نقل كرده است كه: با حسين (ع) حركت كرديم. در هر منزلى وارد مى‌شد و از هر منزلى حركت مى‌كرد، بياد يحيى بود و يك روز فرمود: از پستى دنيا اين است كه سر يحيى بن زكريا براى يكى از بدكاران بنى- اسرائيل برده شد. ابن عباس و مجاهد گويند: آيه به اين معنى است كه قبلا از زنان نازا فرزندى مانند او بدنيا نياورده بوديم.

(قالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلامٌ وَ كانَتِ امْرَأَتِي عاقِراً): زكريا گفت: خدايا چگونه صاحب فرزند مى‌شوم، حال آنكه زنم نازا است؟! حسن گويد: منظور زكريا اين بود كه آيا خدا آنها را بار ديگر جوان مى‌كند يا اينكه با همان حال پيرى صاحب فرزند مى‌شوند!( وَ قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا): قتاده و مجاهد گويند: يعنى من بمرحله‌اى از سن رسيده‌ام كه بدنم فرسوده و استخوانهايم سست شده است. قتاده گويد: بيش از 90 سالش بود.

(قالَ كَذلِكَ قالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ‌): خداوند در جواب فرمود: امر همين است و در سن پيرى نيروى شما را تجديد مى‌كنم و به شما فرزند مى‌دهم.

(وَ قَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ تَكُ شَيْئاً): پيش از آنكه يحيى را خلق كنيم، ترا كه هيچ نبودى، از نيستى بهستى آوردم. بديهى است كه برطرف كردن مانع از وجود يك زن و مرد براى فرزنددار شدن، آسان‌تر از اين است كه انسانى از نيستى به هستى آورده شود. از امام باقر (ع) نقل شده است كه: پنج سال بعد از اين بشارت، خداوند يحيى را بوجود آورد.