مقصود:

از آنجا كه در آيه پيش در پيرامون فرمان خود به بنى اسرائيل سخن گفت، اكنون به بيان سرگذشت آنها پرداخته، مى‌فرمايد:

(وَ قَضَيْنا إِلى‌ بَنِي إِسْرائِيلَ فِي الْكِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ‌): ما در تورات به بنى اسرائيل اعلام كرديم كه بطور قطع، نسلهاى شما در بلاد خود- يعنى بيت المقدس- دو بار فساد خواهند كرد.

مقصود از فساد، ستم و گرفتن مال مردم و كشتن انبيا و خونريزى است.

برخى گويند: فساد نخستين آنها كشتن زكريا و فساد دوم آنها كشتن يحيى است.

اين قول از ابن عباس و ابن مسعود و ابن زيد است. اينان اضافه مى‌كنند كه: پس از قتل زكريا، خداوند شاپور ذو الاكتاف را- كه يكى از سلاطين ايرانى بود- بر آنها مسلط كرد و پس از قتل يحيى، بخت نصر را كه مردى بابلى بود بر آنها مسلط ساخت.

محمد بن اسحاق گويد: فساد اول ايشان قتل شعيا و فساد دوم ايشان، كشتن يحيى بود، ولى زكريا بمرگ طبيعى از دنيا رفت. بر اثر فساد اول گرفتار حمله بخت نصر و بر اثر فساد دوم گرفتار حمله مردى بابلى شدند.

قتاده گويد: فساد اول، حمله جالوت بود كه بدست داود كشته شد و فساد دوم، حمله بخت نصر بود.

ابو على جبايى گويد: خداوند بيان فرموده است كه آنها در روى زمين فساد مى‌كنند، اما چه فسادى مى‌كنند؟ معلوم نيست.

(وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيراً): و راه سركشى و گستاخى پيش مى‌گيريد و فرمان خدا را زير پا مى‌گذاريد و بمردم ستم مى‌كنيد. در نتيجه سزاوار خشم خداوند خواهيد شد.

(فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما بَعَثْنا عَلَيْكُمْ عِباداً لَنا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ): در اينجا «وعد» مصدر و بجاى مفعول يعنى «موعود» قرار گرفته است. يعنى: همين كه نخستين فساد شما صورت گرفت، بندگانى از خويش كه صاحب شوكت و نيرو هستند، بر شما مسلط مى‌گردانيم تا شما را سر كوفت دهند و بكيفر كفر و سركشى خود گرفتار شويد. اين آيه، شبيه: