ترجمه:

به بنى اسرائيل، در تورات اعلام كرديم كه دو بار در روى زمين فساد مى‌كنيد و راه طغيان و برترى جويى پيش مى‌گيريد. همين كه وعده نخستين فساد، فرا رسيد، بندگانى از خويش، صاحب شوكت و نيرويى سخت، بر شما مسلط مى‌گردانيم، تا ديار شما را زير پا گذارند (و شما را بقتل رسانند) اين وعده، حتمى است. سپس بر ضد آنها دولت به شما داديم و شما را بمالها و فرزندان مدد كرديم و جمعيت شما را بيشتر ساختيم. اگر نيكى كنيد، براى خود نيكى كرده‌ايد و اگر بدى كنيد، براى خود بدى كرده‌ايد و چون وعده ديگر فرا رسيد، (دشمنان را بر شما مسلط مى‌سازيم) تا شما را دچار غم و اندوه سازند و مثل دفعه اول، داخل مسجد گردند و بهر چه تسلط يافتند، نابود سازند. ممكن است پروردگارتان، شما را رحم كند و اگر باز گرديد، باز مى- گرديم. ما جهنم را زندان كافران قرار داده‌ايم.

قرائت:

شاميان و كوفيان- بجز حفص- «ليسوء» و كسايى «لنسوء» و ديگران «ليسوؤوا» خوانده‌اند.

وجه قرائت اول اين است كه ضمير فعل به خداوند برمى‌گردد. يا اينكه به «بعث»- كه استفاده از «بعثنا» مى‌شود- برمى‌گردد.

وجه قرائت دوم اين است كه مشابه افعال پيشين: «رددنا، امددنا و ...» است. در اينجا در حقيقت، بد آورى منسوب است به كسانى كه در خانه‌ها گشته‌اند. اما علت اينكه:

به خداوند نسبت داده شده، اين است كه كار آنها با قوت و نيروى خداوندى صورت گرفته است.

وجه قرائت سوم، به تقدير: «بعثناهم ليسوؤوا وجوهكم» است كه بقرينه سابق حذف شده. اين قرائت با مطالب سابق و مطالب بعد، سازگارتر است.

كلمه «وجوهكم» مفعول به براى «ليسوؤوا» است و مقصود از «وجوه» صاحبان وجوه است. مثل‌( كُلُّ شَيْ‌ءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ‌) (قصص 88: هر چيزى هلاك شونده است‌