بدنبال اين وظيفه شناسى، اين آيه نازل شد:

-( مَنْ عَمِلَ صالِحاً ....)

مقصود:

قبلا از پيمان شكنى نهى كرد، اكنون همان مطلب را تأكيد كرده، مى‌فرمايد:

(وَ لا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِيلًا): عهد خداوند را به مال بى‌ارزش و فنا- پذير دنيا نفروشيد، زيرا اين معامله، به زيان شماست، زيرا شما نعمتى بزرگ را به پشيزى فروخته‌ايد و اين كار عاقلانه نيست.

(إِنَّما عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌): پاداشى كه در برابر وفاى بعهد و پيمان، پيش خداست، براى شما بهتر و پر ارزشتر از متاع بى‌بهاى دنياست كه در برابر پيمان شكنى بكف مى‌آوريد. بديهى است نفع اندكى كه باقى بماند، بهتر است از نفع بسيارى كه فانى شود، تا چه رسد به نفع بسيارى كه همواره باقى است، در مقابل نفع اندكى كه فنا پذير است.

(ما عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ باقٍ‌): در اينجا خداوند مى‌گويد: ثواب به اين دليل از مال دنيا بهتر است، كه ثواب از جانب خداست و باقى مى‌ماند و مال دنيا در دست شماست و از بين مى‌رود.

اكنون در باره پاداش صابران مى‌فرمايد:

(وَ لَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ‌): آنان كه صبر بر طاعت كنند و نسبت بوفاى بعهد شكيبا باشند، پاداش آنها را در مقابل كارهاى بهترى كه كرده‌اند، مى‌دهيم، البته منظور از اين كارها، اعمال واجب و مستحبّ است، زيرا عمل مباح، اجرى ندارد و واجب و مستحبّ، بهتر از مباحند. از اينرو خداوند فرمود: فقط بكارهاى نيكوتر آنها پاداش مى‌دهيم، نه هر كارى را.

برخى گفته‌اند: نيكوتر از نيك، وجود ندارد، لكن از اين آيه، بر مى‌آيد كه بعضى از كارها نيكو و بعضى از آنها نيكوترند.

(مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‌ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً): اين آيه‌