قرائت:

امهاتكم: در باره قرائت آن در سوره نساء سخن گفتيم.

الم يروا: ابن عامر و حمزه و يعقوب و سهل و خلف به تاء و ديگران به ياء خوانده‌اند. قرائت تاء، براى اين است كه مثل آيه پيش بصورت خطاب باشد و قرائت ياء، بمعناى تنبيه كفارى است كه قبلا در باره آنها سخن گفته شده است.

ظعنكم: كوفيان و ابن عامر به سكون عين و ديگران بفتح عين خوانده‌اند و هر دو بيك معنى هستند. اعشى گويد:

يعنى: تو ميدانى كه من در روز توقف و روز حركت، شراب مى‌نوشم.

لغت:

امهات: اصل اين كلمه «امات» است، كه «هاء» براى تأكيد، زياد شده است. مثل «ارقت و اهرقت» افئده: جمع «فؤاد» جو: هواى دور سكن: هر چه كه به آن پناه برند. مسكن. فراء گويد: «سكن» بفتح كاف، خانه و به سكون كاف، اهل خانه است. اصل اين كلمه از سكون ضد حركت است. بكارد گويند «سكين» زيرا حيوان را از حركت باز مى‌دارد.

اثاث: متاع خانه. بديهى است كه اين كلمه، اسم جمع و معناى آن اسباب خانه است و از جنس خود مفرد ندارد. شاعر گويد:

آيا هودج‌ها با اثاثيه‌هاى خوش منظر و زيبا، در روز حركت آنها ترا به هيجان آوردند؟

اعراب:

(لا تَعْلَمُونَ شَيْئاً): جمله حاليه و ذو الحال «كم» «شيئاً» ممكن است منصوب و