ممكن است معناى آيه اين باشد: براى خداست هر چه كه در آسمانها و زمين است و از نظر شما پنهان است. سپس مى‌فرمايد:

(وَ ما أَمْرُ السَّاعَةِ إِلَّا كَلَمْحِ الْبَصَرِ): امر قيامت، در قدرت خداوند، مانند بهم زدن چشم و بقولى مانند گرداندن چشم است. زجاج گويد: مقصود اين است كه هيچ چيز براى خداوند مشكل نيست. قيامت با همه عظمتش مانند چشم بر هم زدن است.

(أَوْ هُوَ أَقْرَبُ‌): يا از چشم بهم زدن هم نزديكتر. بدين ترتيب، خداوند متعال براى نشان دادن سرعت وقوع قيامت، مبالغه مى‌كند.

«او» در اينجا براى يكى از دو امر يا براى بيان شك مخاطب است. برخى گويند: به معناى «بل» است. يعنى: بلكه قيامت، از چشم بهم زدن هم نزديكتر است.

(إِنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ): خداوند بر هر چيزى قادر است و مى‌تواند قيامت يا چيزهاى ديگر را بوجود آورد، زيرا «قدير» مبالغه است.

نظم آيه:

وجه اتصال اين جمله به سابق اين است كه: قيامت، از امور غيبى است. بلكه بزرگتر و مهمتر از آنهاست، زيرا ثواب و عقاب و انتقامها در آن روز واقع ميشود. «ساعت» اسم است براى زمان مردن خلق و زنده شدنشان.