[سوره الإسراء (17): آيات 78 تا 81]

(أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلى‌ غَسَقِ اللَّيْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كانَ مَشْهُوداً (78) وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَكَ عَسى‌ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً (79) وَ قُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصِيراً (80) وَ قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ إِنَّ الْباطِلَ كانَ زَهُوقاً (81))

ترجمه:

نماز را از زوال خورشيد تا تاريك شدن شب، بپادار و همچنين نماز خواندن هنگام صبح را بپادار كه نماز خواندن صبحدم، مورد نظر است. و قسمتى از شب را به نماز خواندن بيدار باش كه براى تو فضيلت است. شايد پروردگارت ترا در مقامى ستوده، بپاى دارد. بگو: پروردگارا، مرا داخل كن، داخل كردنى نيك و خارج كن خارج كردنى نيك و براى من از جانب خود دليلى يارى بخش قرار ده. بگو: حق آمد و باطل نابود شد. باطل نابود شدنى است.

لغت:

دلوك: رسيدن خورشيد بوسط نصف النهار. برخى گويند: از ظهر تا غروب.

برخى گويند: غروب. اصل اين كلمه، از «دلك» به معناى ماليدن است، زيرا هنگام ظهر، هر كس بخورشيد، نگاه كند، بر اثر شدت شعاع آن چشمش را مى‌مالد. به غروب هم «دلوك» گويند، زيرا كسى كه هنگام غروب بر آن نگاه كند، براى يافتن‌