عواقب ناگوارى داشت. مى‌فرمايد:

(إِذاً لَأَذَقْناكَ ضِعْفَ الْحَياةِ وَ ضِعْفَ الْمَماتِ‌): اگر چنين كارى كرده بودى، دو برابر عذاب مشركين، در دنيا و آخرت، بتو مى‌چشانديم، زيرا گناه تو بزرگ است.

برخى گويند: منظور عذابى است كه ناراحتى آنها زياد و دو چندان باشد.

يعنى: عذاب دنيا و عذاب آخرت، با المى بسيار و دو چندان، بتو مى‌رسانديم. اين معنى از ابان بن تغلب است. شاعر گويد:

يعنى: براى كشته شدن مالك، شب را با عذابى دردناك، مى‌خوابم.

ابن عباس گويد: پيامبر خدا از گناه، معصوم است، منظور اين است كه امت او را تهديد كند، تا احدى از مؤمنين در هيچ يك از احكام الهى به احدى از مشركين اعتماد نكند.

(ثُمَّ لا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنا نَصِيراً): آن گاه ياورى نمى‌يافتى كه از تو در برابر ما حمايت كند.

چون اين آيه نازل شد، پيامبر بدرگاه خدا عرض كرد:

-

اللهم لا تكلنى الى نفسى طرفة عين ابداً

. يعنى: خدايا هرگز به اندازه يك چشم بهم زدن، مرا بحال خود مگذار.