(لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ‌): تا بر كشتى سوار شويد و در دريا گردش كنيد و كارهايى انجام دهيد كه به صلاح دنياى شما يا دين شماست.

(إِنَّهُ كانَ بِكُمْ رَحِيماً): خداوند كه اين نعمتها را در دسترس شما قرار داده، نسبت به شما رحيم است.

(وَ إِذا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلَّا إِيَّاهُ‌): هر گاه در دريا دچار زيانى بشويد و بادها از حركت باز ايستند يا امواج دريا شما را تهديد كنند و ... هر معبودى از ياد شما مى‌رود، جز خداوند يكتا. در اين حالت، تنها از خداوند يكتا نجات، مى‌خواهيد و بدرگاه او استغاثه مى‌كنيد و بغير او توجهى نداريد.

(فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ‌): اما همين كه شما را از دريا نجات داد و از غرق شدن، ايمن شديد، از ايمان به خدا و طاعتش اعراض و كفران نعمت مى‌كنيد.

(وَ كانَ الْإِنْسانُ كَفُوراً): انسان، زياد كفران نعمت مى‌كند.

(أَ فَأَمِنْتُمْ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمْ جانِبَ الْبَرِّ): اين رفتار شما مثل رفتار كسى است كه خيال مى‌كند، اگر از دريا به خشكى رود از خطرات، ايمن خواهد بود، از اينرو پس از نجات از دريا از شكر و طاعت خدا خوددارى مى‌كنيد، ولى از كجا ايمن هستيد؟ ممكن است شما را در جانب خشكى فرو برد و در زير خاك پنهان سازد. اينكه مى‌گويد: جانب خشكى، منظور اين است كه: خداوند قادر است كه آنها را در گوشه‌اى از كره پهناور زمين مدفون سازد. برخى گويند: آنها در ساحل دريا بودند و ساحل دريا كنار خشكى است. در آنجا آنها خود را از خطرات دريا مصون مى‌دانستند. خداوند آنها را تهديد كرده، مى‌گويد:

همانطورى كه از دريا مى‌ترسيديد، از خشكى هم بترسيد.

(أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حاصِباً): آيا ايمن هستيد از اينكه: خداوند بر شما سنگ ببارد؟

مقصود اين است كه او قادر است شما را در خشكى هلاك كند، همانطورى كه مى‌توانست شما را در دريا غرق و نابود سازد.

(ثُمَّ لا تَجِدُوا لَكُمْ وَكِيلًا): آن گاه كسى را نمى‌يابيد كه شما را از عذاب خداوند حفظ و در برابر او از شما دفاع كند.