ايمن هستيد كه شما را يك بار ديگر بدريا بازگرداند و طوفانى كشتى شكن بر سر شما بفرستد و شما را بر اثر كفرانتان غرق سازد، آن گاه كسى نيابيد كه بر ضد ما خون شما را پيجويى كند؟!

قرائت:

ابن كثير و ابو عمرو «نخسف، نرسل، نعيدكم، فنرسل عليكم، فنغرقكم» همه را بنون خوانده‌اند. ابو جعفر و يعقوب «فتغرقكم» بتاء و بقيه را بياء خوانده‌اند. ديگران همه را بياء خوانده‌اند.

آنها كه همه را بياء خوانده‌اند، بمناسبت اين است كه «نجّاكم. الا اياه» سوم شخص است. آنها كه همه را بنون خوانده‌اند ارتباط كلام را از سابق قطع كرده‌اند و بعلاوه، انتقال از غيبت بخطاب، جايز است. قرائت «فتغرقكم» بمناسبت عود ضمير به «الريح» است.

لغت:

ازجاء: راندن تدريجى چيزى.

حاصب: سنگهايى كه پى در پى افكنده شوند. قتيبى گويد: بادى كه سنگريزه بيندازد. فرزدق گويد:

يعنى: ما به شمال شام روى آورده بوديم و او ما را همچون پنبه كوبيده، با سنگ مى‌زد.

قاصف: شكننده.

مقصود:

قبلا در باره شيطان، مشركين و بت‌پرستان سخن گفت. اكنون با دلائل توحيد و ايمان براى آنها استدلال كرده، گويد:

(رَبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ): آفريننده و مدبر شما كسى است كه:

كشتى‌ها را در دريا بوسيله بادهايى كه آفريده و با قرار دادن آب بنحوى كه قابل كشتى رانى باشد، بحركت در مى‌آورد.