خواهد گرفت.

(وَ اسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ‌): هر كه را مى‌توانى با دعوت و وسوسه خود به بيراهه بكشان و گمراه كن. اين جمله، اگر چه بصورت امر، بيان شده است، لكن در حقيقت، تهديد است. چنان كه ابن عباس گويد. معمولا هر گاه بخواهند كسى را تهديد كنند، مى‌گويند: هر چه مى‌خواهى بكن. سر انجام نتيجه كارت را خواهى ديد. در اينجا تهديد را بصورت امر آورده است، زيرا مثل اين است كه بكسى امر كنند كه بخودش توهين كند.

مجاهد گويد: منظور از «بصوتك» ترانه‌ها و ساز و آواز است. برخى گويند:

هر صدايى كه مردم را بفساد دعوت كند، آواز شيطان است.

(وَ أَجْلِبْ عَلَيْهِمْ بِخَيْلِكَ وَ رَجِلِكَ‌): نيرنگها، پيروان، فرزندان و ياران خود را همچون لشكريان سواره نظام و پياده نظام، بر ضد آنها بسيج كن. بنا بر اين باء زايده است. بديهى است كه هر سواره يا پياده- اعم از جن و انس- كه در راه معصيت خدا حركت كند، از سواره نظام و پياده نظام‌هاى شيطان است.

برخى گويند: يعنى سواره نظام و پياده نظام خود را دعوت و آنها را براى اغواى اولاد آدم بسيج كن.

(وَ شارِكْهُمْ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ): و در مال و اولاد آنها شركت كن. ابن عباس و حسن و مجاهد گويند: مقصود مال حرام و ولد زناست.

قتاده گويد: شركت شيطان در اموال، اين است كه شتران را آزاد كنند يا گوش شكافته رها كنند يا ... و شركت شيطان در اولاد، اين است كه: آنها را يهودى، مسيحى و مجوسى كنند.

كلبى گويد: شيطان در هر مال يا جفتگيرى حرام شريك است.

از ابن عباس روايت است كه: منظور اين است كه بچه‌ها را بنام‌هاى ناپسندى مثل: عبد شمس، عبد حرث و ... نامگذارى كنند. يا اينكه منظور كشتن و زنده بگور كردن دختران است.