[سوره الإسراء (17): آيات 36 تا 40]

(وَ لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ كُلُّ أُولئِكَ كانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً (36) وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولاً (37) كُلُّ ذلِكَ كانَ سَيِّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهاً (38) ذلِكَ مِمَّا أَوْحى‌ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ وَ لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتُلْقى‌ فِي جَهَنَّمَ مَلُوماً مَدْحُوراً (39) أَ فَأَصْفاكُمْ رَبُّكُمْ بِالْبَنِينَ وَ اتَّخَذَ مِنَ الْمَلائِكَةِ إِناثاً إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلاً عَظِيماً (40))

ترجمه:

چيزى را كه در باره آن علم ندارى، پيروى مكن كه گوش و چشم و دل، همگى در برابر آن مسئول هستند. در روى زمين به تكبر راه مرو كه هرگز زمين را نمى‌شكافى و به بلندى كوه‌ها نمى‌رسى. همه اينها، زشت‌هايش پيش خداوند ناپسند است. اينهاست حكمتهايى كه پروردگارت بتو وحى كرده است. با خداى يكتا خدايى ديگر قرار نده كه با ملامت و دورى از رحمت حق، در جهنم سرنگون خواهى شد. آيا پروردگارتان‌