ترجمه:

و چون بخواهيم قريه‌اى را هلاك كنيم عياشانش را بسيار كنيم تا در آن سركشى كنند و گفتار خداوند بر آنها راست گردد و ويرانش كنيم. پس از نوح مردم بسيارى را هلاك كرده‌ايم و همين بس كه پروردگارت بگناهان بندگان آگاه و بيناست. هر كه جهان گذران را خواهد، در اين جهان هر چه خواهيم بهر كه اراده كنيم، زود دهيم. سپس جهنم را نصيبش كنيم كه با سرزنش و دورى از رحمت حق، وارد آن شود و هر كس آخرت را بخواهد و براى آن كوشش كند و اهل ايمان باشد، كوشش آنان مورد سپاسگزارى است و پاداش دارد. و همه را، آن گروه و اين گروه را، از بخشش پروردگارت كمك دهيم و بخشش پروردگارت، منع شدنى نيست. ببين چگونه برخى را بر برخى برترى داده‌ايم و درجات آخرت بزرگتر و برترى آن بيشتر است. با خداوند يكتا، خدايى ديگر قرار نده كه نكوهيده و سرشكسته خواهى شد.

قرائت:

امرنا: عموم اين كلمه را بفتح همزه و ميم خوانده‌اند. يعقوب «آمرنا» خوانده.

قرائت على ع و حسن و ابو العاليه و قتاده و جماعتى نيز همين است. ابن عباس و ابو عثمان نهدى «امّرنا» خوانده‌اند. حسن و يحيى بن يعمر «امرنا» بفتح همزه و كسر ميم خوانده‌اند.

ابو عبيده گويد: «امرنا» يعنى «اكثرنا» (زياد كرديم) شاعر گويد:

يعنى: اگر غبطه خورند، كم مى‌شوند و اگر بسيار شوند، سر انجام بهلاكت و نيستى نزديك مى‌شوند.

ابو على گويد: «امرنا» يا به معناى «اكثرنا» (فراوان ساختيم) است، يا به معناى امر كرديم و فرمان داديم. و بنا بر اين مقصود اين است كه چون بخواهيم مردم قريه‌اى را هلاك كنيم، به افراد ثروتمند آنها فرمان مى‌دهيم و آنها نافرمانى مى‌كنند و هلاكشان مى‌كنيم.