مى‌كردند و فرزندانتان را مى‌كشتند و زنانتان را زنده مى‌گذاشتند- نجات داد و در اينها آزمايش بزرگى است از پروردگارتان.

تعداد آيات:

بنا بر عدد عراقيان سه آيه و بنا بر عدد ديگران چهار آيه است. اختلاف در كلمه‌(إِلَى النُّورِ) است.

لغت:

تذكير: يادآورى كردن.

صبار: كسى كه صبر بسيار دارد.

اعراب:

(أَنْ أَخْرِجْ‌): ممكن است «انْ» بمعناى «اىْ» و به معناى تفسير باشد. ممكن است همان «ان» باشد كه به افعال وصل مى‌شود، جز اينكه در اينجا بر سر فعل امر در آمده و امر به خبر تأويل برده مى‌شود. مثل «انت الذى فعلت» كه مؤول است به «انت الذى فعل».

(يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذابِ‌): جمله حاليه.

مقصود:

اكنون اين مطلب را بيان مى‌كند كه پيامبران را بزبان قومشان مى‌فرستد، تا بهتر مقاصد او را در يابند و عذرى براى آنها باقى نماند. از اينرو مى‌فرمايد:

(وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا بِلِسانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ‌): هرگز پيامبرى نفرستاده‌ايم كه بزبان قوم خود سخن نگويد، براى اينكه مردم سخن او را بفهمند و احتياجى بمترجم نداشته باشند. خداوند پيامبر اسلام را بسوى همه انسانها فرستاد اما بزبان قومش يعنى عرب. چنان كه مى‌فرمايد:(وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِيراً وَ نَذِيراً) (سبا 28: ترا بسوى همه مردم فرستاديم تا آنها را بشارت دهى و بترسانى).

حسن گويد: خداوند بر پيامبر خود منت گذاشت كه او را تنها بسوى قومش نفرستاده، بلكه مبعوث بسوى همه انسانهاست. مجاهد نيز چنين گويد. برخى گويند: يعنى همانطورى كه ترا بزبان عربى بسوى عرب فرستاديم تا تو دين را براى‌