[سوره إبراهيم (14): آيات 1 تا 3]

(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌)

(الر كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلى‌ صِراطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ (1) اللَّهِ الَّذِي لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ وَيْلٌ لِلْكافِرِينَ مِنْ عَذابٍ شَدِيدٍ (2) الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَياةَ الدُّنْيا عَلَى الْآخِرَةِ وَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ يَبْغُونَها عِوَجاً أُولئِكَ فِي ضَلالٍ بَعِيدٍ (3))

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحمن الرّحيْمِ‌

ترجمه:

كتابى است كه ما بر تو نازل كرديم براى اينكه مردم را به اذن پروردگارشان از تاريكيها، بسوى نور و براه خداوند مقتدر و ستوده، هدايت كنى. خداوندى كه هر چه در آسمانها و زمين است از اوست و واى به حال كافران كه دچار عذابى سخت مى‌شوند.

آنان كه زندگى دنيا را بر آخرت ترجيح داده، از راه حق باز مى‌دارند و در طلب انحراف هستند. آنان در گمراهى دورى هستند.

تعداد آيات:

بنا بر عدد عراقى سه آيه و بنا بر عدد حجازى و شامى چهار آيه است. «الظلمات و النور» به نظر حجازيان و شاميان، پايان آيه اول است.