و خداوند را بر طبق وظيفه خود فرمان مى‌برند، خوشا به حالشان! در باره معناى‌(طُوبى‌ لَهُمْ) اقوالى است:

1- ابن عباس گويد: يعنى براى آنها شادى دل و روشنايى چشم است.

2- ضحاك گويد: يعنى ديگران به حال آنها غبطه مى‌خورند.

3- ابراهيم نخعى گويد: يعنى براى آنها خير و كرامت است.

4- مجاهد گويد: يعنى براى آنها بهشت است.

5- زجاج گويد: يعنى براى آنها زندگى پاكيزه است. جبائى گويد: يعنى بهشت كه پاكتر از هر چيزى است براى آنهاست.

6- زندگى خوش، براى آنها گواراست.

7- قتاده گويد: براى آنهاست نيكى.

8- عكرمه گويد: يعنى چه خوب است آنچه نصيب آنها گرديده.

9- خير هميشگى براى آنها خوب است.

10- از عبيد بن عمير و وهب و ابو هريره و شهرين حوشب، نقل شده كه: طوبى درختى است در بهشت كه اصل آن در خانه پيامبر و شاخه‌هاى آنها در خانه‌هاى مؤمنان است. اين روايت را ابو سعيد خدرى نيز روايت كرده است.

همين مضمون از امام صادق (ع) نيز نقل شده و نيز فرمود: اگر سوارى تيز تك، صد سال در سايه آن رهنوردى كند، از سايه آن خارج نميشود و اگر كلاغى براى رسيدن به اوج آن به پرواز در آيد. به انتهاى آن نمى‌رسد تا پير گردد. هان كه به اين نعمت رغبت نشان دهيد. مؤمن بخودش مشغول است و مردم از دست او راحتند. در تاريكى شب، پيشانى را بر خاك مى‌گذارد و با آفريننده خود راز و نياز مى‌كند كه او را از جهنم آزاد گرداند. شما نيز چنين باشيد.

همچنين از امام صادق (ع) روايت شده است كه: پيامبر گرامى اسلام، فاطمه (س) را زياد مى‌بوسيد. برخى از زنانش از اينكار نارضايى نشان دادند. فرمود: هنگامى كه مرا به آسمان بردند، داخل بهشت شدم. جبرئيل مرا به نزديك «طوبى» برد و از