كن. خداوند صاعقه‌اى فرستاد و اربد را سوزانيد.

عامر فرار كرد. در حال فرار به پيامبر عرض كرد: با دعاى خود اربد را هلاك كردى.

به خدا سوگند، لشگرى عظيم از جوانان نوخط به سوى تو مى‌آورم و در كنار هر نخلى اسبى قرار مى‌دهم.

فرمود: خداوند ترا از اين عمل باز خواهد داشت.

عامر به خانه زنى رفت و طولى نكشيد كه غده بزرگى بر زانويش آشكار شد و بر اثر آن جان سپرد.

لبيد در مرثيه برادر خود اربد چنين گفت:

يعنى: از مرگ اربد مى‌ترسيدم. ولى از شهاب‌ها و صواعق آسمانى نمى‌ترسيدم.

برق و صاعقه مرا بمرگ سوارى دلير و توانا سوگوار كرد.

(وَ هُوَ شَدِيدُ الْمِحالِ:) خداوند به سختى بدكاران را ميگيرد و كيفر مى‌دهد.

اين معنى از على (ع) است.

قتاده و مجاهد گويند: يعنى نيروى خداوند سخت است. حسن گويد: يعنى غضب خداوند سخت است. زجاج گويد: يعنى قدرت و عذاب خداوند سخت است. جبائى گويد: يعنى كيد و مكر خداوند نسبت بكفار شديد است.

(لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ:) براى خداوند است دعوت حق. در باره معناى «دعوت حق» اقوالى است:

1- ابن عباس و قتادة و ابن زيد گويند: مقصود شهادت به يگانگى خداوند است.

2- حسن گويد: خداوند حق است، بنا بر اين دعوت او نيز حق است.

3- جبائى گويد: منظور دعوتى است كه از روى اخلاص توحيد، خدا را بدان مى‌خوانند. پس اگر كسى خداوند را از روى اخلاص بخواند، از او جواب مى‌شنود و وظيفه بندگان است كه خدا را اينطور بخوانند.