سپس خداوند به رد گفتار آنها پرداخته، مى‌فرمايد:

(لا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ): چنين نيست كه آنها مى‌گويند، نتيجه كردار آنها آتش جهنم است. مفسران قرآن كريم گويند: يعنى: بناچار براى آنهاست جهنم.

(وَ أَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ‌): و آنها بزودى بسوى جهنم رهسپار خواهند شد. سپس قسم ياد كرده، مى‌فرمايد:

(تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى‌ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ‌): بخدا سوگند، اى محمد پيش از تو پيامبرانى بسوى امتهاى پيشين فرستاديم و شيطان اعمال آنها- يعنى كفر و گمراهى و تكذيب پيامبران را- براى آنها زينت داد.

(فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ‌): امروز، در اين دنيا شيطان رهبر و مقتداى آنهاست. اما روز قيامت از آنها تبرى مى‌جويد. اين معنى از ابو مسلم است. برخى گويند: روز قيامت نيز شيطان رهبر آنهاست و خداوند آنها را به شيطان واگذار مى‌كند و از رحمت خود مأيوس مى‌سازد.

(وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ‌): براى شيطان و پيروانش عذابى دردناك است. اكنون اين نكته را بيان مى‌كند كه او اقامه حجت كرده و راه را نشان داده است:

(وَ ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ إِلَّا لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فِيهِ‌): اى محمد، ما قرآن را براى تو نازل نكرديم، جز براى اينكه اختلاف آنها را در مسائل توحيد و عدل بر طرف و حلال و حرام را براى آنها بيان كنى.

(وَ هُدىً وَ رَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ‌): همچنين قرآن را بر تو نازل كرديم تا دلالت بر حق كند و براى مؤمن، رحمت باشد.

اكنون در باره نعمتهاى خود نسبت به خلق، مى‌فرمايد:

(وَ اللَّهُ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً): خداوند از آسمان باران نازل كرد.

(فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها): و با آب باران زمين را بعد از آنكه گياهانش خشكيده شده بود، سبز و خرم ساخت.

(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَسْمَعُونَ‌): در اين كار حجت و دلالتى است براى مردمى كه دلائل خدا را بشنوند و در باره آن بينديشند.