وعده حتمى است كه خداوند به آنها داده و بر او است كه از باب حكمت، وعده خود را عملى سازد، زيرا وعده او حق است و خلاف پذير نيست، چه اگر قيامت نباشد تكليف صحيح نيست، تكليف هنگامى صحيح است كه پاداش و عقابى باشد.

(وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ‌): ولى بيشتر مردم، بواسطه كفر و انكار انبيا به صحت اين مطلب پى نمى‌برند. برخى گويند: يعنى بيشتر مردم به حكمت قيامت و زنده شدن مردگان پى نمى‌برند و بهمين جهت، تكذيب مى‌كنند.

(لِيُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي يَخْتَلِفُونَ فِيهِ‌): خداوند در روز قيامت، مردگان را زنده مى‌كند، تا آنچه در دنيا منكر مى‌شدند و در باره آن اختلاف مى‌كردند، براى آنها بيان كند، زيرا در روز قيامت، براى آنها علم قطعى حاصل مى‌شود و ديگر تكليفى ندارند.

(وَ لِيَعْلَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ كانُوا كاذِبِينَ‌): و مردگان را زنده مى‌كند تا مردم كافر بدانند كه در دنيا دروغ مى‌گفتند و اينكه مى‌گفتند: خداوند كسى را پس از مرگ زنده نمى‌كند، بى اساس بود.

هر گاه لام متعلق به «بعثنا» باشد، يعنى: بسوى هر امتى پيامبرى فرستاديم تا اختلافات آنها را بر طرف و آنها را براه حق هدايت كنند و آنها را متنبه سازند.

(إِنَّما قَوْلُنا لِشَيْ‌ءٍ إِذا أَرَدْناهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ‌): تفسير اين آيه، در سوره بقره (آيه 117) گذشت. در اينجا مقصود اين است كه خداوند بر زنده كردن مردگان قادر است و اين كار بر او دشوار نيست، بنا بر اين هر گاه اراده كند، انجام مى‌دهد.