هدايت آنان بكوشى، كارى از پيش نمى‌برى، زيرا خداوند كسانى را كه بر اثر گمراهى، محكوم ساخته است، هدايت نمى‌كند و آنها را توفيق نمى‌بخشد.

بدين ترتيب پيامبر را تسكين خاطر مى‌دهد، تا بداند كه او در تبليغ خود قصورى نكرده است، بلكه آنان چنان در كفر غوطه‌ور شده‌اند، كه هرگز ايمان نمى‌آورند و كسى كه چنين باشد، لطف الهى شامل حالش نمى‌شود و از هدايت خداوند محروم است و خداوند او را محكوم بگمراهى مى‌كند.

(وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِينَ‌): و آنان را ياورى نيست كه از كيفر خداوند نجاتشان دهد.

از جمله اخير بر مى‌آيد كه منظور از اينكه خداوند آنان را گمراه مى‌كند- يا بعبارت بهتر محكوم بگمراهى مى‌كند- نه آن چيزى است كه جبريان مى‌گويند.