به آنها گويد: كجايند بتهايى كه آنها را در عبادت با من شريك مى‌كرديد و با من يا مؤمنين در مورد ايشان به مخالفت مى‌پرداختيد.

(قالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ‌): آنها كه بخدا و دين و احكامش علم دارند و بقول ابن عباس فرشتگان گويند:

(إِنَّ الْخِزْيَ الْيَوْمَ وَ السُّوءَ عَلَى الْكافِرِينَ‌): امروز، خوارى و عذاب، گريبانگير كسانى است كه نعمتهاى خدا را منكر شده و يگانگى او و صدق پيامبرانش را تصديق نكرده‌اند.

(الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظالِمِي أَنْفُسِهِمْ‌): كلمه «الذين» در محل جر و بدل از «الكافرين» يا صفت آن است، يعنى: آنان كه ملك الموت و همكارانش، قبض روحشان كنند و بر اثر اصرار بر كفر، بخويشتن ستم كرده‌اند.

(فَأَلْقَوُا السَّلَمَ ما كُنَّا نَعْمَلُ مِنْ سُوءٍ): هنگامى كه تسليم شدن و پذيرفتن حق سودى ندارد، مطيع و منقاد گشته، گويند: ما مرتكب كار زشتى نشده‌ايم، لكن خداوند آنها را تكذيب مى‌كند و مى‌گويد:

(بَلى‌ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌): خداوند به معصيتهايى كه در دنيا مرتكب مى‌شديد، آگاه است. برخى گويند: مؤمنان و فرشتگانى كه از علم برخوردار شده‌اند، اين مطلب را به آنها مى‌گويند:

(فَادْخُلُوا أَبْوابَ جَهَنَّمَ خالِدِينَ فِيها): اكنون در طبقات جهنم داخل شويد و براى هميشه در آنجا باشيد.

(فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ‌): جايگاه آنها كه از قبول حق، تكبر مى‌كردند، بد است. «لام» براى تأكيد است.