(وَ زِينَةً): ديگر اينكه اين حيوانات، زينت زندگى شما هستند. اين هم منتى است از جانب خداوند بر انسانها كه براى آنها حيواناتى آفريده است كه بر آنها سوار شوند و زندگى خود را به آنها زينت دهند. از اين آيه، بر نمى‌آيد كه خوردن گوشت اسب و قاطر و خر، حرام است. در صحيح بخارى آمده است كه: اسماء دختر ابو بكر مى‌گفت: ما در عهد پيامبر گرامى اسلام، گوشت اسب خورديم.

(وَ يَخْلُقُ ما لا تَعْلَمُونَ‌): و خداوند چيزهايى خلق مى‌كند كه شما نمى‌دانيد. مثل حيوانات و نباتات و جمادات، كه در اختيار انسان قرار دارند و انسان در زندگى خود چه براى سوارى و چه زينت، از آنها استفاده مى‌كند.

(وَ عَلَى اللَّهِ قَصْدُ السَّبِيلِ‌): ابن عباس گويد: يعنى بر خداوند است كه راه راست را نشان دهد. مقصود اين است كه بر خداوند لازم است كه بعدالت خود، راه راست را- كه همان راه هدايت از گمراهى و راه حلال از حرام است- بيان كند، تا مردم از هدايت و حلال پيروى و از گمراهى و حرام، اجتناب كنند. چنان كه مى‌فرمايد:

(إِنَّ عَلَيْنا لَلْهُدى‌) (الليل 12: بر ماست هدايت)( وَ مِنْها جائِرٌ): برخى از راه‌ها كج و بگمراهى است.

(وَ لَوْ شاءَ لَهَداكُمْ أَجْمَعِينَ‌): اگر خداوند مى‌خواست، همه شما را- اجباراً- براه راست مى‌آورد، زيرا بر اين كار قادر است.

ابو مسلم و جبائى گويند: يعنى اگر مى‌خواست- تفضلا- شما را به بهشت و پاداش نيك هدايت مى‌كرد.

برخى گويند: يعنى بر گذرگاه هر راهى خداوند است و هيچ يك از راه‌ها از قبضه قدرت او بيرون نيست، لكن برخى از اين راه‌ها كج هستند. چنان كه مى‌فرمايد:

(إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ) (فجر 14: پروردگارت بر سر هر راهى در كمينگاه است) برخى گويند: يعنى بر خداوند است كه افراد را- چه آنها كه براه راستند و چه آنها كه براه كجند- عبور دهد و بازگشت همه، بسوى اوست و هيچ يك از قلمرو قدرت او خارج نيستند و آنان كه از راه راست منحرف مى‌شوند، بخاطر عجز خداوند نيست.