لغت:

شيع: فرقه‌ها. هر فرقه‌اى شيعه است، از لحاظ اينكه افراد هر فرقه، يكديگر را مشايعت و متابعت مى‌كنند. اينكه مى‌گويند: «شيعه على، ع» بخاطر اين است كه:

افراد شيعه على، پيرو او هستند و امامت او را پذيرفته‌اند. در حديث ام سلمه، از پيامبر گرامى اسلام است كه:

«شيعة على هم الفائزون يوم القيامة»

يعنى: شيعه على، در روز قيامت، رستگار هستند.

سلك: اين فعل از مصدر «سلوك» است و با «اسلك» يك معنى دارد. شاعر گويد:

يعنى: من ملازم دشمن‌هاى تو بودم و از آنها جدا نشدم. آنها در روزى بسيار گرم، ترا وارد ساختند.

ديگرى گويد:

يعنى: تا وقتى كه آنها را وارد گردنه معروف «قتائده» كردند، آنها را راندند، چنان كه شتربانان شتران را.

عروج: بالا رفتن. در مضارع آن، ضمه و كسره عين الفعل هر دو جايز است.

سكرت ابصارنا: پوشيده شود چشمان ما. ابو على گويد: مقصود اين است كه نور چشمها، طورى نيست كه بتواند حقيقت اشيا را درك كند. در حقيقت، چشم از سنت معمول خود خارج گشته است. مى‌گويند: «تسكير در رأى» تصميم نداشتن است.

پس از تصميم، ديگر تسكيرى در كار نيست. «سكر شراب» حالتى است كه در آن، انسان رأى و نظر نافذى ندارد.

زجاج گويد: «سكرت ابصارنا» يعنى چشمان ما پوشيده شد و «سكرت ابصارنا» يعنى چشمان ما از ديدن باز ايستاد. چنان كه «سكرت الريح» يعنى: باد، ساكن شد و «سكر الحر» يعنى: گرما فرونشست. شاعر گويد: