متعال، در اينجا خبر مى‌دهد كه اين كيفر سخت، براى اين است كه: هر كسى به جزاى عمل خود بايد برسد: اگر ايمان آورده، بهشت و اگر ببدى گراييده، جهنم جزاى اوست.

(إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسابِ‌): مجازات خداوند، سريع است.

(هذا بَلاغٌ لِلنَّاسِ‌): ابن عباس و حسن و ابن زيد و ... گويند: اشاره بقرآن است.

يعنى: قرآن، براى مردم موعظه‌اى است كافى و شافى. برخى گويند: اشاره است به عذابهايى كه سابقاً ذكر شد. يعنى: اين تهديدها براى كسى كه بينديشد، كافى است.

لكن معناى اول، صحيح است.

(وَ لِيُنْذَرُوا بِهِ‌): قرآن فرستاده شده است تا مردم بترسند و پيرامون گناه و فساد نروند.

(وَ لِيَعْلَمُوا أَنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ): و با توجه به ادله توحيد، بدانند كه خداوند يكتا و بيهمتاست.

(وَ لِيَذَّكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ‌): و صاحب خردان، از اين كتاب مقدس، پندگيرند.

دلالت آيه:

از اين آيه بر مى‌آيد كه: قرآن پاسخگوى همه نيازمنديهاى مردم است، زيرا اجمال و تفصيل همه امور، از قرآن استفاده مى‌شود. اين استفاده، يا مستقيم است يا غير مستقيم.

بنا بر اين بر مؤمن كوشا و صاحب همت، لازم است كه: دامن همت بر كمر زند و در صدد كسب معارف قرآنى و حكم آن برآيد و به همان اكتفاء كند، تا سعادت دنيا و آخرت، نصيبش شود.

دلالت ديگر آيه:

از جمله‌(وَ لِيَعْلَمُوا أَنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ) بر مى‌آيد كه: خداوند از مردم علم توحيد، خواسته است. لكن جبريان منكر اين مطلب بوده، گويند: خداوند از مسيحيان، اثبات «سه گانه پرستى!» و از زردشتيان اثبات «دوگانه پرستى!» خواسته است.