[سوره إبراهيم (14): آيه 22]

(وَ قالَ الشَّيْطانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ وَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَ ما كانَ لِي عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ إِلاَّ أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلا تَلُومُونِي وَ لُومُوا أَنْفُسَكُمْ ما أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَ ما أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِما أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (22))

ترجمه:

هنگامى كه خداوند از حكم ميان مردم فارغ شود، شيطان گويد: خداوند شما را وعده حق كرد و من شما را وعده كردم، آنهم وعده خلاف. مرا بر شما تسلطى نبود، جز اينكه من شما را دعوت كردم و شما مرا اجابت كرديد. بنا بر اين مرا ملامت نكنيد، خودتان را ملامت كنيد. نه من فريادرس شمايم، نه شما فريادرس من. من كافرم به اينكه شما در دنيا مرا شريك خدا قرار داديد. براى ستمكاران عذابى دردناك است.

قرائت:

حمزه «بمصرخىّ» بكسر ياء و ديگران بفتح ياء خوانده‌اند.

برخى گفته‌اند: كسره ترجيح دارد، زيرا با همزه «انّ» كه مكسور است، مطابقت مى‌كند.

لغت:

اصراخ: بفرياد رسيدن كسى كه فرياد كند و كمك بخواهد.