تهديد مى‌كند.

(وَ ما هُوَ بِمَيِّتٍ‌): با اينكه اسباب مرگ و سختى‌هاى آن ايشان را بسختى رنج مى‌دهند و هر يك از آنها در اين جهان براى خاتمه دادن بزندگى انسان و آسوده كردن او از آلام و مشقتها كافى هستند، مع الوصف نمى‌ميرند و هم چنان در عذاب و مشقت، بسر مى‌برند. اين جمله مثل اين است كه مى‌فرمايد:(لا يُقْضى‌ عَلَيْهِمْ فَيَمُوتُوا) (فاطر 36: بزندگى اهل جهنم خاتمه داده نمى‌شود، تا بميرند و آسوده شوند).

(وَ مِنْ وَرائِهِ عَذابٌ غَلِيظٌ): اينان در پشت سر خود، عذاب جاودانى دارند. كلبى گويد: يعنى بعد از آن عذاب، عذابى دردناكتر و دشوارتر دارند.

هم اكنون پرده از روى يك مطلب ديگر برداشته، مى‌فرمايد:

(مَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ‌): فراء گويد: يعنى مثل اينكه اعمال كسانى كه به پروردگارشان كفر ورزيدند. بنا بر اين مضاف به قرينه اينكه بعداً ذكر شده، حذف شده است. سيبويه گويد: يعنى از داستانهايى كه براى تو شرح مى‌دهيم، مثل كسانى است كه كفر ورزيده‌اند.

(أَعْمالُهُمْ كَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عاصِفٍ‌): اعمال آنها همچون خاكسترى است كه بادى سخت، بر آن بوزد و آن را باطراف پراكنده سازد.

(لا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلى‌ شَيْ‌ءٍ): همانطورى كه احدى نمى‌تواند خاكستر- هاى پراكنده را جمع آورى كند، كفار نيز نمى‌توانند از اعمال خود نفعى ببرند.

چنان كه مى‌فرمايد:(وَ قَدِمْنا إِلى‌ ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً) (فرقان 23:

ما عمل گذشته آنها را مثل غبار پراكنده ساختيم).

(ذلِكَ هُوَ الضَّلالُ الْبَعِيدُ): عمل آنها يك نوع گمراهى است كه از نفع دور است.

ابن عباس گويد: يعنى خطايى است كه از صواب دور است.

دلالت آيه:

اين آيه، بطور واضح دلالت بر بطلان عقيده جبريان دارد، زيرا عمل را به آنها اضافه مى‌كند و اگر عمل ايشان مخلوق خداوند بود، به آنها اضافه نمى‌كرد.