[سوره هود (11): آيه 5]

(أَلا إِنَّهُمْ يَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِيَسْتَخْفُوا مِنْهُ أَلا حِينَ يَسْتَغْشُونَ ثِيابَهُمْ يَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ (5))

ترجمه:

هان بدانيد كه آنها دلهاى خويش را (از استماع و فهم سخنان حق) بگردانند تا خود را از وى مخفى كنند، آگاه باشيد كه اينان وقتى خود را در جامه‌ها به پيچانند خدا آنچه را نهان كنند و هر چه را آشكار سازند ميداند كه او بمكنونات دلها آگاه و دانا است (5)

شرح لغات:

ثنى: بمعناى پيچيدن. و عطف و استثناء هم از همين معنى و همين باب است، زيرا عطف كردن چيزى بچيزى بمعناى پيچاندن و ارتباط چيزى بچيز ديگر است، و استثناء نيز عطف چيزى است به اخراج و بيرون بردن آن از چيز ديگر.

شأن نزول:

ابن عباس گفته: اين آيه درباره اخنس بن شريق نازل گشته كه مردى شيرين- زبان بود و در ظاهر رسول خدا- 6- را با چرب زبانى ديدار ميكرد ولى در دل دشمنى خود را با آن حضرت پنهان ميداشت. و عياشى بسند خود از امام باقر- 7- روايت كرده كه فرمود: جابر بن عبد اللَّه بمن خبر داد كه مشركين هر وقت رسول خدا- 6- را ديدار ميكردند سر و گردن خود را با جامه مى‌پوشاندند كه حضرت آنها را نبيند، و دنبال اين جريان بود كه آيه فوق نازل گرديد.