(قالُوا يا هُودُ ...) در پاسخ وى گفتند: اى هود تو حجت و معجزه‌اى كه صدق گفتارت را آشكار سازد براى ما نياورده‌اى و ما بخاطر گفتار تو از پرستش بتها دست بر نداريم، و تصديقت نخواهيم كرد.

و آنچه سبب شد آنان حجت و معجزه را با ظهورى كه داشت، و هود آورده بود انكار و دفع كنند چند چيز بود، از آن جمله: تقليد پدران و رؤساى خود، و از آن جمله متهم ساختن هود را در ادعاى خود، زيرا دقت و تحقيق نكردند، و از آن جمله اينكه در صحت و درستى معجزات هود شبهه و ترديد داشتند، و از آن جمله اعتقادات نادرست و خرافاتى بود كه آنها را به انكار حجت و معجزه هود وادار كرد.

و سبب پرستش بتان و دست نكشيدن از آنها نيز چند چيز بود از آن جمله اينكه معتقد بودند پرستش آنها سبب تقرب بدرگاه خداى تعالى است، و ديگر آنكه چه بسا شيطان بدل آن مردم انداخته بود كه پرستش بتان موجب كاميابى در دنيا است، و ديگر آنكه شايد معتقد بمذهب «مشبّهه» بودند (كه خدا را بمخلوقات او تشبيه كرده‌اند) و روى همين عقيده بتها را بنظر خود بصورت خداوند مى‌ساختند و پرستش ميكردند.

(إِنْ نَقُولُ إِلَّا اعْتَراكَ بَعْضُ آلِهَتِنا بِسُوءٍ) و اين جمله هم دنباله گفتار قوم هود است كه بدو گفتند: و ما درباره تو جز اين نگوئيم (و غير از اين گمان نمى‌بريم) كه بعضى از خدايان ما بسبب دشنامى كه بدانها ميدهى آسيبى بتو رسانده كه عقلت را از دست داده‌اى.

(قالَ إِنِّي أُشْهِدُ اللَّهَ وَ اشْهَدُوا أَنِّي بَرِي‌ءٌ ...) هود گفت: اى مردم خدا را گواه ميگيرم و پس از او شما را شاهد ميگيرم كه من از اين شرك شما بيزارم يعنى اگر شما پنداشته‌ايد كه خدايان شما بخاطر دشنامى كه من بدانها داده‌ام بمن آسيب رسانده‌اند من اين بصيرت و بينايى را دارم كه بيزارى جويم از آنچه شما شريك خدا ميدانيد يعنى از اين خدايان دروغى كه خيال كرده‌ايد بمن آسيب رسانده‌اند. و اينكه آن مردم را بشهادت طلبيد- با اينكه كافر و فاسق بودند و بهمين جهت اهل شهادت و گواهى نبودند- براى اتمام حجت بوده تا (در پيشگاه خدا) معذور باشد. و برخى گفته‌اند: منظورش از اينكه فرمود «اشهدوا» يعنى بدانيد و آگاه باشيد، چنانچه معناى‌(أُشْهِدُ اللَّهَ ...) (در