رسانده‌اند (و باختلال حواس دچار گشته‌اى) وى گفت: من خدا را گواه ميگيرم و شما هم شاهد باشيد كه من از آنچه جز خدا (مى‌پرستيد و) شريك او قرار ميدهيد بيزارم (54) و (با اينوضع) هر نقشه‌اى درباره من ميخواهيد بكشيد و مهلتم ندهيد (55) كه من بخداى يگانه پروردگار خودم و پروردگار شما توكل ميكنم و هيچ جاندارى نيست جز آنكه اختيارش بدست خدا است و براستى كه پروردگار من بر طريقه حق است (و از روى عدالت رفتار ميكند) (56) و اگر روى بگردانيد من آنچه را مأمور برسالت آن بودم بشما ابلاغ كردم و خداى من (شما را نابود كرده و) گروه ديگرى را جانشين شما خواهد كرد، و شما (با اين رفتارتان) هيچگونه زيان و ضررى بخدا نميزنيد كه پروردگار من نگهبان هر چيز است (57) و چون فرمان (بهلاكت قوم هود) آمد هود را با كسانى كه باو ايمان آورده بودند برحمت خود نجات داديم و از عذاب سختى آنها را ايمن ساختيم (58) و اين (قبيله) عاد بودند كه آيه‌هاى پروردگارشان را منكر شدند و فرستادگان خدا را نافرمانى كردند و از هر ستمگر پر عنادى فرمانبردارى كردند (59) اينان در پى نابوديشان لعنت اين دنيا و هم روز قيامت را بدنبال داشتند، بدانيد كه (قوم) عاد بپروردگار خويش كافر شدند، كه دورى (از رحمت خدا) بر آنها باد (60).

شرح لغات:

فطر: بمعناى قطعه شدن و جدا شدن است چنانچه برگ از درخت جدا شود.

مدرار:- صيغه مبالغه بر وزن معطار و مقدام است- و بمعناى ريزان بسيار و پى در پى باندازه احتياج نه زيادتر از آن كه موجب زيان و تباهى باشد.

اعتراء: رسيدن.

انظار: مهلت دادن بشخص در كارى براى سنجيدن و مطالعه در آن.

ناصية: دسته‌هاى موى سر و يا موى جلوى آن.

عنيد: سركش طاغى.

تفسير:

خداى سبحان بدنبال داستان نوح 7 داستان هود را آورده و فرمود: