[سوره هود (11): آيات 32 تا 35]

(قالُوا يا نُوحُ قَدْ جادَلْتَنا فَأَكْثَرْتَ جِدالَنا فَأْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (32) قالَ إِنَّما يَأْتِيكُمْ بِهِ اللَّهُ إِنْ شاءَ وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ (33) وَ لا يَنْفَعُكُمْ نُصْحِي إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَكُمْ إِنْ كانَ اللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يُغْوِيَكُمْ هُوَ رَبُّكُمْ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (34) أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَعَلَيَّ إِجْرامِي وَ أَنَا بَرِي‌ءٌ مِمَّا تُجْرِمُونَ (35))

ترجمه:

گفتند: اى نوح تو با ما مجادله كردى و جدال را از حدّ گذراندى اكنون اگر راست مى‌گويى آن عذابى را كه بما وعده ميدهى براى ما بياور (32) نوح گفت: آن عذاب را خداوند اگر بخواهد حتماً براى شما خواهد آورد و شما از آن فرار نتوانيد كرد (33) و اگر خدا خواهد كه شما را گمراه كند (و از رحمت خويش محروم بدارد) نصيحت من هم اگر بخواهم شما را نصيحت كنم سودتان ندهد كه او پروردگار شما است و بسويش بازگشت خواهيد كرد (34) آيا اينان (باز هم) ميگويند (محمد) آن را دروغ (از پيش خود ساخته و) بخدا بسته است بگو اگر چنين كرده باشم كيفر اين‌