[سوره يوسف (12): آيات 103 تا 107]

(وَ ما أَكْثَرُ النَّاسِ وَ لَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنِينَ (103) وَ ما تَسْئَلُهُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ (104) وَ كَأَيِّنْ مِنْ آيَةٍ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْها وَ هُمْ عَنْها مُعْرِضُونَ (105) وَ ما يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِكُونَ (106) أَ فَأَمِنُوا أَنْ تَأْتِيَهُمْ غاشِيَةٌ مِنْ عَذابِ اللَّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ (107))

ترجمه:

و بيشتر مردم مؤمن نخواهند شد اگر چه تو حريص بدان باشى (103) و تو در خواست اجرى براى پيغمبرى خود از آنها نمى‌كنى و (اين قرآن) جز اندرزى براى جهانيان نيست (104) و چه بسا حجتها و آيه‌هايى در آسمانها و زمين هست كه بر آنها ميگذرند ولى از آنها رو گردانند (105) و بيشترشان بخدا ايمان نميآورند مگر آنكه مشرك باشند (106) آيا ايمن گشته‌اند از اينكه عذابى فرا گيرنده بر آنها بيايد يا بطور ناگهانى در حالى كه خبر ندارند قيامت بر آنها در آيد (107).

شرح لغات:

حرص: طلب چيزى با كوشش در رسيدن بدان.

غاشية: پوشاننده‌اى را گويند كه با پهن شدن بر چيزى آن را بپوشاند.