(وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسى‌ إِماماً وَ رَحْمَةً) و پيش از اين قرآن، و يا بگفته بعضى يعنى پيش از محمد- 6- كتاب موسى نيز او را تصديق كرده- زيرا حضرت موسى نيز در تورات بآمدن پيغمبر اسلام بشارت داده است- و آن كتاب پيشوا است كه در كارهاى دين از آن پيروى شود، و رحمتى است يعنى نعمتى است از خداى تعالى بر بندگان، و برخى گفته‌اند: سبب رحمتى است براى كسى كه بدان ايمان آورد.

(أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ) يعنى اينان كه برهانى روشن از پروردگار خود دارند بقرآن ايمان آورند، و برخى گفته‌اند ضمير به پيغمبر برگردد، يعنى اينان بمحمد ايمان آورند. و تقدير آيه و معناى آن از اول تا اينجا اينگونه است كه: آيا كسى كه برهان روشنى از جانب پروردگار خود دارد، و داراى بصيرت و بينايى است همانند كسى است كه برهان و بصيرتى ندارد ...؟ و برخى گفته‌اند: معناى آيه چنين است:

آيا كسى كه برهانى از جانب پروردگار خود دارد و گواهى نيز بر صدق خود همراه دارد، و پيش از آن نيز گواهى بر صدق خود داشته و بهمه آنها ايمان آورده همانند كسى است كه زندگى و زيور دنيا را خواسته و بدانها ايمان نياورده است ...؟

(وَ مَنْ يَكْفُرْ بِهِ مِنَ الْأَحْزابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ) و هر كس از مشركان عرب و ساير دستجات كفار مانند يهود و نصارى و ديگران كه بقرآن- يا بحضرت محمد 6- كافر گردند و منكر او شوند آتش دوزخ جايگاه و مقرّ آنها است. و در حديث است كه پيغمبر- 6- فرمود: هيچ فرد از افراد امتها چه يهودى و چه نصرانى نيستند كه نبوت مرا بشنوند و آن گاه بمن ايمان نياورند جز آنكه اهل دوزخند.

(فَلا تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِنْهُ) در شك و ترديد نباش. و خطاب در ظاهر متوجه رسول خدا است ولى منظور همه مكلفين هستند، و برخى گفته‌اند: تقدير آن چنين است كه: اى انسان و يا اى شنونده تو در شك و ترديد از أمر پروردگار خود مباش.

(إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ) كه براستى او- يعنى قرآن يا حضرت محمد- 6- يا خبرى را كه بشما داد حق است و از جانب خداى تعالى است.