[سوره يوسف (12): آيات 94 تا 98]

(وَ لَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ لَوْ لا أَنْ تُفَنِّدُونِ (94) قالُوا تَاللَّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلالِكَ الْقَدِيمِ (95) فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِيرُ أَلْقاهُ عَلى‌ وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيراً قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ (96) قالُوا يا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا كُنَّا خاطِئِينَ (97) قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (98))

ترجمه:

و چون كاروان (از مصر) بيرون آمد پدرشان يعقوب گفت: براستى كه من بوى يوسف را مى‌شنوم اگر نسبت فساد عقل (يا كج رأيى) بمن ندهيد (94) گفتند: بخدا تو در گمراهى (و كج رأيى) ديرين خود هستى (95) و چون بشير (مژده دهنده) آمد پيراهن را بصورت او افكند بينا گرديد و گفت: مگر بشما نگفتم كه من (از لطف و كرم) خدا چيزها ميدانم كه شما نميدانيد (96) گفتند: پدر جان (از خدا) براى گناهان ما آمرزش بخواه كه براستى ما خطا كار بوده‌ايم (97) گفت: در آينده نزديكى براى شما از پروردگارم آمرزش خواهم خواست كه محققاً او آمرزنده و مهربان است (98).