گفت تا آن را وسيله‌اى براى عملى كردن منظور خود سازد، و در جايى كه اين مقدار غم و اندوه پدر و برادرانش موجب بر طرف ساختن اندوههاى بسيارى از همگان گردد بدون شك مورد تعلق مصلحت واقع شده و جايز خواهد بود. و اما مسئله اتهام بسرقت نيز درست نيست زيرا سبب پيدا شدن پيمانه در بار ابن يامين تنها سرقت نبود تا بگوئيم: چون پيمانه در بار او بود موجب اتهام او بسرقت ميشد بلكه چيزهاى ديگرى نيز غير از سرقت ممكنست سبب اينكار شده باشد (مثل اينكه مأموران اشتباهاً و يا از روى فراموشى جام را در بار او نهاده باشند و يا احتمالات ديگر). بلى اين اشكال بر آن كسى كه اينكار را حمل بر سرقت او كرده با علم به اينكه آنان فرزندان پيمبران الهى بوده‌اند وارد ميشود.

(قالُوا وَ أَقْبَلُوا عَلَيْهِمْ ما ذا تَفْقِدُونَ) كاروانيان رو به نزديكان يوسف كرده گفتند: چه گم كرده‌ايد؟

(قالُوا نَفْقِدُ صُواعَ الْمَلِكِ‌ وَ لِمَنْ جاءَ بِهِ حِمْلُ بَعِيرٍ ...) گفتند: پيمانه و مشربه شاه را گم كرده‌ايم و منادى شاه گفت: هر كس آن را بياورد يك بار شتر آذوقه نزد ما دارد و من ضامن آن هستم و كفالت آن را ميكنم.

(قالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ عَلِمْتُمْ ما جِئْنا لِنُفْسِدَ فِي الْأَرْضِ وَ ما كُنَّا سارِقِينَ) برادران يوسف گفتند: اى مردم بخدا سوگند بخوبى دانسته‌ايد كه ما براى افساد در اين سرزمين نيامده‌ايم و هيچگاه دزد نبوده‌ايم، و اينكه گفتند: شما دانسته‌ايد ... با اينكه مردم مصر چنين علمى نداشتند، معناى آن اينست كه از رفتار ما و داد و ستدى كه در اين چند بار با شما انجام داده‌ايم براى شما معلوم و آشكار شده كه ما اهل سرقت و دزدى نيستيم، و برخى چون كلبى گفته‌اند: اشاره بكارى است كه قبل اين انجام داده بودند، زيرا در سفر دومى كه آمدند كالايى را كه در بارهاى خود پيدا كردند، و يوسف در بار- هاشان گذارده بود از ترس آنكه مبادا بدون اذن و اطلاع يوسف انجام شده باشد همه را بمصر برگرداندند، و در اينوقت منظورشان از اين سخن آن بود كه در صورتى كه ما از آن كالاها اجتناب كرديم و آنها را بشما باز گردانديم شما بخوبى دانسته كه ما